Jest to mniej znana, ale potężna technika oświetlania. Ścieżka światła dla oświetlenia DF przechodzi przez zewnętrzny wydrążony pierścień obiektywu, pada na preparat pod dużym kątem padania, odbija się od powierzchni, następnie przechodzi przez wnętrze soczewki obiektywu i ostatecznie dociera do okularu lub aparatu. Ten rodzaj oświetlenia powoduje, że płaskie powierzchnie wydają się ciemne, ponieważ zdecydowana większość światła odbitego pod wysokim kątem padania omija wnętrze soczewki obiektywu. W przypadku próbek o płaskiej powierzchni z okazjonalnymi cechami niepłaskimi – pęknięciami, porami, wytrawionymi granicami ziaren itp.
Różnicowy kontrast interferencyjny
Znany również jako Kontrast Nomarskiego, pomaga zwizualizować niewielkie różnice wysokości na powierzchni próbki, zwiększając w ten sposób kontrast cech. DIC wykorzystuje pryzmat Wollastona wraz z polaryzatorem i analizatorem, których osie transmisji są prostopadłe (przecinają się pod kątem 90°) względem siebie. Dwie fale świetlne rozdzielone przez pryzmat powodują interferencję po odbiciu od powierzchni próbki, dzięki czemu różnice wysokości są widoczne jako różnice w kolorze i fakturze. Odwiedź: https://metalografia-pik.pl/procedury/.
W większości przypadków mikroskopia w świetle padającym dostarcza większości wymaganych informacji, ale w niektórych przypadkach, w szczególności w przypadku polimerów i materiałów kompozytowych, mikroskopia w świetle przechodzącym (w przypadku materiałów przezroczystych) oraz zastosowanie barwników lub barwników może dostarczyć wglądu w mikrostrukturę, która pozostałaby ukryta przy użyciu standardowego przygotowania próbki zbiorczej i normalnego oświetlenia padającego.
Ponieważ wiele materiałów termoutwardzalnych jest obojętnych na typowe wytrawiacze metalograficzne, mikrostrukturę próbki często najlepiej obserwuje się w przepuszczanym świetle spolaryzowanym, aby uwypuklić różnice we współczynniku załamania światła dyskretnych cech.
Polaryzacja
Światło naturalne składa się z fal świetlnych o dowolnej liczbie kierunków drgań. Filtry polaryzacyjne przepuszczają tylko te fale świetlne, które wibrują równolegle do kierunku transmisji. Dwa polaryzatory skrzyżowane pod kątem 90° generują maksymalne wygaszanie (zaciemnienie). Jeśli próbka między polaryzatorami zmieni kierunek drgań światła, pojawią się charakterystyczne kolory dwójłomności.
